Στο παρόν άρθρο σκοπός της έρευνας είναι η ανάδειξη του πολιτισμικού περιπάτου και της κινηματογράφησής του ως σημαντικού μέσου για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση ατόμων κάθε ηλικίας. Η μέθοδος που επιλέχθηκε είναι η ποιοτική έρευνα με εργαλεία ημι-δομημένες συνεντεύξεις από παλαιότερους κατοίκους των Αγίων Αναργύρων αφενός και επιτόπια έρευνα με συμμετοχική παρατήρηση κατά την προσωπική περιπλάνηση στην περιοχή αφετέρου. Ο κινηματογράφος της παρατήρησης με την ενδελεχή και μακροχρόνια συμμετοχική παρατήρηση μέσα από την κάμερα ενός κινητού τηλεφώνου, πρόσφερε μεθοδολογικά εργαλεία για την κινηματογράφηση. Επίσης στην μέθοδο επιλέχθηκε η βιβλιογραφική έρευνα σχετικά με την επίδραση του αστικού χώρου στην ανθρώπινη συμπεριφορά, την «ψυχογεωγραφία» (Debord,1955), κατά την αστική περιπλάνηση (“flânerie”) και την έννοια του «πλάνητα» (Benjamin,1939). Τα συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι η νοηματοδότηση του χώρου σαν ένα «ψυχογεωγραφικό τοπίο» (Bruno, 2011), όπου εδράζονται η συλλογική μνήμη, τα βιώματα και οι επιθυμίες των ανθρώπων, συμβάλλουν στην δημιουργία συναισθηματικών δεσμών αγάπης ανάμεσα στον κινηματογραφιστή, το περιβάλλον και τους συνανθρώπους του. Η παραπάνω αντίληψη του χώρου έχει ως αποτέλεσμα την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και την ενδυνάμωση των κοινωνικών σχέσεων. Συμπερασματικά ο περιπλανώμενος κινηματογραφιστής αποκομίζει την αίσθηση επανιδιοποίησης του περιβάλλοντος δημόσιου χώρου, αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μέρος του περιβάλλοντος και βιώνει έντονη συγκίνηση. Τέλος ευαισθητοποιείται σχετικά με τα ζώα που ζουν στην πόλη και προβληματίζεται για την διατήρηση φυσικών χώρων ή τόπων με έντονη ιστορική και πολιτισμική αξία.
(EL)
In this article, the purpose of the research is to enhance the cultural promenade and its filming as an important tool for the environmental awareness for people of any age. The method which has been followed is qualitative research by using semi-structured interviews from older citizens of Agioi Anargyroi on the one hand and by using field research with participatory observation during the personal wandering in the area on the other hand. The observational cinema, with the detailed and long-lasting participatory observation through the camera of a mobile phone, offered a methodological tool for the cinematography. Another part of methodology contains bibliographic research about the influence of urban space to the human behavior, the “psychogeography” (Debord, 1955), during wandering through the city (“flânerie”), and the meaning of “flâneur” (Benjamin, 1939). The conclusion of the research is that the perception of space as a “psychogeographical landscape” (Bruno, 2011), a place full of the collective memory, lived experiences and desires of people, contribute to the creation of emotional bonds between the cinematographer, the environment and other humans. Τhis perception of space leads to the environmental awareness and the empowerment of the social relations. Furthermore, the wanderer-cinematographer becomes the feeling of reappropriating the environmental public space, understands his self as a part of the environment and experiences strong emotions. Finally, the cinematographer becomes aware of the animals which live in a city and critical about the preservation of natural spaces or places with strong historical and cultural value.
(EN)
.jpg){kind=logo}
