Η παρούσα εργασία αποτελεί μία πρόταση εφαρμογής της παιδαγωγικής-εκπαιδευτικής πρακτικής του Αντόν Σεμιόνοβιτς Μακάρενκο, ως τρόπο αντιμετώπισης του κοινωνικού-εκπαιδευτικού προβλήματος που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, με την έλευση μεγάλου αριθμού ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων αλλά και μεταναστών. Οι ανήλικοι αυτοί τοποθετούνται σε διάφορες δομές υποδοχής ή ζουν περιφερόμενοι σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως αστικές, και έχουν περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση (UNHCR, 2019). Η συγκεκριμένη συνθήκη προδιαγράφει αρνητικές προοπτικές για τους ανηλίκους αυτούς, σε βαθμό που, όπως τονίζει ο Filippo Grandi (UNHCR, 2019:6) είναι ορατός ο κίνδυνος να αποτελέσουν μια «χαμένη γενιά». Η κατάσταση αυτή έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη που επικρατούσε στη νεοσύστατη Σοβιετική Ένωση μετά το 1917, όταν πλέον των 7 εκατομμυρίων παιδιών ζούσαν στο δρόμο χωρίς κανενός είδους επίβλεψη ενηλίκου και χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση. Οι ομοιότητες των δύο περιπτώσεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο αποτέλεσαν το κίνητρο για τον σχεδιασμό μιας πρότασης εκπαίδευσης βάσει του παιδαγωγικού παραδείγματος του Αντόν Μακάρενκο. Ειδικότερα, στο άρθρο αυτό αναλύεται η θεωρητική, κοινωνιολογική και διδακτολογική βάση της πρότασης, παρουσιάζονται οι στόχοι και οι βασικοί της άξονες και σκιαγραφείται ο τρόπος υλοποίησή της στο ελληνικό περιβάλλον.
(EL)
The aim of the present paper is to propose a pedagogical-educational program based on Anton Semyonovich Makarenko’s theory. This proposal consists a response to the socio-educational problem presented in Greece, over the last few years, with the arrival of numerous unaccompanied refugee and migrant minors. These minors are placed in various reception facilities or live wandering around the regions of Greece, mostly urban centers, having limited access to education. These conditions foreshadow a negative perspective for those minors, to the point that, as the High Commissioner for Refugees Filippo Grandi states, these children are risking to end in a “lost generation”. Such a situation presents many similarities to the conditions observed in the early years of Soviet Union after 1917, when over 7 million children were homeless without any kind of adult supervision and without any access to education. The similarities of these two cases in the social level became the motive for the development of an education proposal, based on the pedagogical paradigm of Anton Makarenko. More precisely, in this article we analyze the pedagogical and teaching methodology basis of the proposal. We also present its objectives and basic axes, outlining the implementation methodology in the Greek environment.
(EN)
