Η Αριστοτελική Ηθική και Πολιτική ως Λύση Σήμερα
(EL)
Aristotelian Ethics and Politics: A Solution for Today
(EN)
Massias, Georgios
Ο Αριστοτέλης στο τελευταίο μέρος του πρώτου βιβλίου των ἨθικῶνΝικομαχείων και πριν ξεκινήσει την κύρια ανάλυση και την ανάπτυξη της ηθικής του στο Β βιβλίο, θα προχωρήσει σε μία σημαντική διάκριση των αρετών που θα οδηγήσει και θα καταλήξει στη διατύπωση πως το λογικό μέρος της ψυχής του ανθρώπου διακρίνεται σε επιστημονικό και υπολογιστικό. Στο επιστημονικό υπάγονται οι επιστήμες, η σοφία και η διάνοια. Σε αυτό μας παρουσιάζονται οι τέχνες, οι επιστήμες και οι πρώτες αρχές που δεν αλλάζουν. Με άλλα λόγια, στο επιστημονικό μέρος βρίσκονται οι κατά τον Αριστοτέλη διανοητικές αρετές, οι οποίες αποκτούνται μέσα από τη διδασκαλία και την εμπειρία. Από την άλλη, στο υπολογιστικό μέρος εντοπίζονται οι ηθικές αρετές. Αυτές αποκτώνται μέσα από τον εθισμό και τη συνεχή άσκηση για την επίτευξη τής μεσότητας. Ο Αριστοτέλης θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως, όταν ένα άτομο επιδιώκει να πετύχει στον ανώτερο βαθμό και τις δύο αυτές αρετές, θα καταφέρει να πετύχει την ευδαιμονία. Η ευδαιμονία νοείται ως προοπτική του τέλειου βίου. Αυτή ήταν η σκέψη του Αριστοτέλη τότε. Σήμερα βλέπουμε την κοινωνία να βρίσκεται σε μία κατάσταση στην οποία επιδιώκει μονάχα την ανάπτυξη του επιστημονικού πεδίου, ξεχνώντας τελείως να δει τα άτομα ως ηθικά όντα. Κάθε προσπάθεια έγκειται στην κοινωνική εξέλιξη του ατόμου και όχι της ίδιας της κοινωνίας. Η εξέλιξη αυτή έχει ως κύριο εκφραστή το επάγγελμα που ασκεί κάθε άτομο (διανοητικές αρετές), αδιαφορώντας για την κοινωνική-πολιτική του συμπεριφορά (ηθικές αρετές). Κλείνοντας, λοιπόν, η παρουσίαση αυτή θα πραγματευτεί την ηθική θεωρία και – σε μικρότερο βαθμό – την πολιτική θεωρία του Αριστοτέλη, ερμηνεύοντας τη σημερινή κοινωνική κατάσταση με αριστοτελικούς όρους και αποσκοπώντας στην επίτευξη μίας λύσης μέσω της αριστοτελικής ηθικής και πολιτικής.
(EL)
Aristotle famously classified virtue as cognitive and moral, deriving from any human being's scientific and calculative part of the soul respectively; any person that achieves both will definitely experience eudemonia. In this paper I will advocate Aristotle's view, and I will assume that the reason why there is widespread lack of eudemonia today is that modern man has systematically been neglecting moral virtues.
(EN)
