In recent years, both the business and the medical community seemed to realize that feeling can be an important factor that can affect performance and job satisfaction. For nearly a decade, business success is linked to the occurrence of specific features that were described by researchers as Emotional Intelligence (EI). The five components of emotional intelligence at work are self-awareness, self-management, self-motivation, social awareness and social influence. Emotional intelligence can be measured by appropriate tests and can be developed with proper training. It has already been discussed in the literature of medical education, that emotional intelligence can be used to evaluate and determine the levels of competency in the caring / ethical dimensions and measurements for the selection of students that will be trained in medical school in particular when it comes to interpersonal and communication skills. Doctors considered the key person handling the doctor-patient relationship, influencing the way patients perceive and feel about the treatment and their disease. As a result, the interpersonal and communication skills are designed to be as one of the six areas of competency of physicians by the Accreditation Council for Medical Education (Accreditation Council for Graduate Medical Education). The broader area of health is complex. It consists of the hospitals/health care institutions and in general companies providing health services where emphasis is placed on performance of medical and nursing staff (and profit in case of a private healthcare organization) and other companies that produce drugs, consumables and medical-technical equipment . These operations’ principal objective is to produce safe and effective products that naturally generate profits and ensure the organization’s viability. The final recipient of health services is the patient: direct recipient when it comes to health services, indirect when it comes to consumption of drugs and consumables. The purpose of this paper is to examine the role of emotional intelligence in health and how it is related to Performance Management. The relationship of emotional intelligence and nursing work has been studied for years, as attested by their respective publications and nobody doubts that emotional competence in all four sets of characteristics of EI is an essential skill for practicing the nursing profession. From the other hand EI in nursing job is positively associated with increased performance and effective leadership. What has to be done, are the needs identified in theory and practice meet. So the next step which is expected is, training programs to start for nurses who will focus on learning and development of EI both at students and postgraduates. Reports from the literature clearly indicate that the development of emotional intelligence help doctors better cope with the problems facing in their workplace (better stress management, team work and collaboration with other health professionals, avoiding job burnout, greater job satisfaction and ultimately better quality of patients’ care). It also leads to improvement of their performance as defined by increased patient satisfaction and development of a relationship of trust between doctor and patient. EI proved to be that a key feature for successful leadership when it comes to medical heads of departments and general practitioners with administrative tasks. All that remains is what has been documented through theoretical studies to be used in practice and thus education in EI and leadership will be part of compulsory education in medical schools. Modern health organizations should focus on improving all stuff’s EI to cope with a very competitive and hostile environment, like the one evolving in healthcare today. The developing of emotional intelligence can lead to a high performance in health outcomes, as expressed by the highest quality of patient care, avoid medical errors and increase patient satisfaction. As for our country, there is little literature relating EI to healthcare (practically non- existing). But the fact is because of the intensifying financial crisis, reduced financial resources and constantly increasing needs, it is necessary to develop health professionals’ emotional competence and performance in order to cope with conditions that are becoming more difficult. Hence, the next step in Greece and in other countries also, would be EI training to be part of training at undergraduate or postgraduate level of health studies, which will lead to increased capacity and efficiency of future health professionals.
Τα τελευταία χρόνια, τόσο ο επιχειρηματικός κόσμος όσο και η ιατρική κοινότητα έδειξαν να συνειδητοποιούν ότι το συναίσθημα μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό παράγοντα που μπορεί να επηρεάσει την απόδοση και την επαγγελματική ικανοποίηση. Εδώ και περίπου μια δεκαετία η επαγγελματική επιτυχία έχει συνδεθεί με την εμφάνιση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών τα οποία περιγράφηκαν από τους ερευνητές ως Συναισθηματική Νοημοσύνη ( EQ ). Τα πέντε συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης στο χώρο της εργασίας είναι η αυτεπίγνωση, η αυτοδιαχείριση, η αυτό-παρακίνηση, η κοινωνική επίγνωση και η κοινωνική επιρροή. Η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να μετρηθεί με κατάλληλα τεστ και μπορεί να αναπτυχθεί με την κατάλληλη εκπαίδευση. Έχει ήδη συζητηθεί στην βιβλιογραφία της ιατρικής εκπαίδευσης ότι η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση και τον καθορισμό των επιπέδων επαγγελματικής επάρκειας στα πλαίσια του ενδιαφέροντος/ηθικής διάστασης και της μέτρησης για επιλογή στην εκπαίδευση της ιατρικής σχολής ιδίως όσον αφορά τα διαπροσωπικά και επικοινωνιακά προσόντα. Οι γιατροί θεωρούνται το πρόσωπο κλειδί στο χειρισμό της σχέσης γιατρού-ασθενή, επηρεάζοντας τον τρόπο που οι ασθενείς αντιλαμβάνονται και νιώθουν για τη θεραπεία και τη νόσο τους. Σαν αποτέλεσμα αυτού, τα διαπροσωπικά και επικοινωνιακά προσόντα έχουν σχεδιαστεί να αποτελούν σαν μια από τις έξι περιοχές επαγγελματικής επάρκειας των γιατρών από το συμβούλιο διαπίστευσης για την ιατρική εκπαίδευση (Accreditation Council for Graduate Medical Education). Ο ευρύτερος χώρος της υγείας είναι σύνθετος. Αποτελείται αφενός από τα νοσηλευτικά ιδρύματα και γενικότερα τις εταιρείες παροχής υπηρεσιών υγείας όπου ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην απόδοση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού (και την αποκόμιση κέρδους όταν πρόκειται για ιδιωτικό φορέα) και αφετέρου στις επιχειρήσεις που παράγουν φάρμακα, αναλώσιμα υλικά και ιατρο-τεχνολογικό εξοπλισμό. Στις επιχειρήσεις αυτές βασικός στόχος είναι η παραγωγή ασφαλών και αποτελεσματικών προϊόντων τα οποία βεβαίως αποφέρουν κέρδη και εξασφαλίζουν την βιωσιμότητα της επιχείρησης. Τελικός αποδέκτης των υπηρεσιών υγείας είναι ο ασθενής: άμεσος αποδέκτης όταν πρόκειται για παροχές υπηρεσιών υγείας, έμμεσος όταν πρόκειται για κατανάλωση φαρμάκων και αναλώσιμων υλικών. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να εξετάσει το ρόλο της συναισθηματικής νοημοσύνης στο χώρο της υγείας και πως αυτή συνδέεται με την Διοίκηση Απόδοσης. Η συσχέτιση συναισθηματικής νοημοσύνης με την νοσηλευτική εργασία έχει γίνει εδώ και χρόνια όπως βεβαιώνεται από τις αντίστοιχες δημοσιεύσεις και κανείς δεν αμφιβάλει ότι η συναισθηματική επάρκεια και στις τέσσερις ομάδες χαρακτηριστικών της ΣΝ αποτελεί απαραίτητο προσόν για την άσκηση του νοσηλευτικού επαγγέλματος αφενός και αφετέρου συνδέεται θετικά με αυξημένη απόδοση και αποτελεσματική ηγεσία. Αυτό που μένει είναι οι ανάγκες που έχουν επισημανθεί θεωρητικά να καλυφθούν και στην πράξη. Επομένως το επόμενο βήμα που θα περίμενε κανείς είναι να ξεκινήσουν προγράμματα εκπαίδευσης των νοσηλευτών που θα αφορούν την εκμάθηση και την ανάπτυξη της ΣΝ τόσο στο επίπεδο των σπουδαστών όσο και των ήδη εργαζόμενων νοσηλευτών. Οι αναφορές από τη διεθνή βιβλιογραφία επισημαίνουν σαφώς ότι η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης βοηθά τους γιατρούς να ανταπεξέρθουν καλύτερα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον επαγγελματικό χώρο (καλύτερη διαχείριση του στρες και συνεργασία με άλλους επαγγελματίες υγείας , αποφυγή εξάντλησης, μεγαλύτερη εργασιακή ικανοποίηση και τελικά καλύτερη ποιότητα φροντίδας των ασθενών ). Επίσης οδηγεί στην βελτίωση της απόδοσης τους όπως αυτή ορίζεται από την αύξηση της ικανοποίησης των ασθενών και τη δημιουργία σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ γιατρού και ασθενή. Η ΣΝ προέκυψε ότι αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα για επιτυχημένη ηγεσία όταν πρόκειται για γιατρούς επικεφαλείς τμημάτων και γενικά γιατρούς με διοικητικά καθήκοντα. Το μόνο που μένει είναι όσα έχουν τεκμηριωθεί θεωρητικά μέσα από σχετικές μελέτες να γίνουν πράξη και έτσι η εκπαίδευση στην ΣΝ και στην ηγεσία κατ’ επέκταση , να αποτελέσει τμήμα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης των ιατρικών σχολών. Οι σύγχρονοι οργανισμοί υγείας πρέπει να λειτουργούν με προσανατολισμό την ΣΝ προκειμένου να ανταπεξέρθουν σε ένα πολύ ανταγωνιστικό και εχθρικό περιβάλλον, όπως διαμορφώνεται ο χώρος της υγείας σήμερα. Μόνο με την συναισθηματική νοημοσύνη είναι δυνατόν να παρουσιάζει ένας οργανισμός υγείας υψηλή απόδοση, όπως αυτή εκφράζεται από την καλύτερη ποιότητα της φροντίδας των ασθενών, την αποφυγή ιατρικών λαθών και την ικανοποίηση των ασθενών. Σε ότι αφορά τη χώρα μας, η αντίστοιχη βιβλιογραφία είναι ελάχιστη. Γεγονός όμως είναι ότι όσο εντείνεται η οικονομική κρίση και οι χρηματικοί πόροι μειώνονται ενώ οι ανάγκες συνεχώς αυξάνονται, είναι απαραίτητη η αύξηση των συναισθηματικών επαρκειών και της απόδοσης των επαγγελματιών για να αντεπεξέρθουν στις συνθήκες που γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Συνεπώς και στον ελληνικό χώρο ,όπως αντίστοιχα και στον διεθνή, η εφαρμογή τη εκπαίδευσης στη ΣΝ σε προπτυχιακό ή μεταπτυχιακό επίπεδο, είναι κάτι το οποίο θα πρόσφερε πολύ στην αύξηση των ικανοτήτων και της απόδοσης των επαγγελματιών υγείας.
