Οι συνεταιρισμοί, που με την παραδοσιακή ή τη σύγχρονη μορφή τους έχουν βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία, μπορούν να προσφέρουν πολύτιμη συνδρομή, εφόσον κατανοηθεί ο συνεταιριστικός θεσμός και εφαρμοσθεί σωστά στην πράξη. Στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, βασική επιδίωξη των συνεταιρισμών είναι η αντιμετώπιση των προβλημάτων των μελών τους αλλά και η προσφορά σε αυτά και στο κοινωνικό σύνολο. Αποτελούν την υλοποίηση της ανάγκης των ανθρώπων για συνεργασία και προκύπτουν από την εθελοντική ένωση των ανθρώπων αυτών που έχουν όμως τα ίδια ενδιαφέροντα (αγρότες, καταναλωτές κ.α.). Ως οικονομικό-κοινωνικός θεσμός, ο συνεταιρισμός δεν περιορίζεται μόνο στη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των ανθρώπων αλλά επεκτείνεται και στην προαγωγή της κοινωνικής και πολιτιστικής τους θέσης. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση των Αγροτικών Συνεταιρισμών και συγκεκριμένα στον Νομό Πέλλας. Η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας στηρίζεται κατ’ εξοχή στον πρωτογενή τομέα και στα όρια της δραστηριοποιούνται ορισμένοι εκ των μεγαλύτερων αγροτικών συνεταιρισμών στη χώρα.
