Το 1821 ο P. Berthier ανακάλυψε κοντά στο χωρίο Les Baux στην Γαλλία μια σκληρή κοκκινωπή ουσία που περιείχε 52% αργίλιο και την ονόμασε βωξίτη. Μερικά χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1889 ο Αυστριακός Friendrich Bayer, γιος του ιδρυτή της γνωστής μέχρι και σήμερα εταιρίας παραγωγής χημικών ουσιών, εφευρίσκει τη μέθοδο παραγωγής μεγάλων ποσοτήτων οξειδίου του αργιλίου ή αλλιώς αλουμίνας και σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Κύκλος Bayer.
Ο κύκλος Bayer εφευρέθηκε από τον Karl Bayer το 1887. Η μέθοδος αυτή αρχικά χρησιμοποιήθηκε στην Άγια Πετρούπολη της Ρωσίας από τις βιομηχανίες κλωστοϋφαντουργίας χρησιμοποιώντας την αλουμίνα ως στερεωτικό βαφής στο βαμβάκι. Ο Bayer την ίδια χρονιά ανακάλυψε ότι το υδροξείδιο του αργιλίου που κατακρημνιζόταν σε αλκαλικό διάλυμα είχε κρυσταλλική δομή και έτσι ήταν εύκολο να φιλτραριστεί και να πλυθεί. Πριν από αυτή την ανακάλυψη η αλουμίνα βρισκόταν σε ζελατινοειδή μορφή και ήταν δύσκολο να διαχωριστεί και να πλυθεί καθώς βρισκόταν σε όξινο περιβάλλον.
Λίγα χρονιά νωρίτερα ο Louis Le Chatelier στη Γαλλία είχε αναπτύξει μια μέθοδο παράγωγης αλουμίνας θερμαίνοντας στον βωξίτη στους 1200 οC σε διάλυμα Ανθρακικού νατρίου. Αυτή η μέθοδος εγκαταλείφθηκε χάριν στον Κύκλο Bayer.
Σήμερα ο κύκλος Bayer είναι η πλέον διαδεδομένη μέθοδος παραγωγής αλουμίνας όπου είναι ένα από τα κύρια συστατικά στην παραγωγή αλουμινίου μέσω της ηλεκτρολυτικής αναγωγής της. Η παγκόσμια παραγωγή αλουμίνας έχει φτάσει περίπου στους 36 εκ. τόνους.
