Το σύνολο των πηγών ενέργειας, που ο άνθρωπος έχει στη διάθεσή του διακρίνεται σε δύο κύριες κατηγορίες. Στις πηγές εκείνες που βασίζονται σε υπάρχοντα αποθέµατα µέσα στο στερεό φλοιό της Γης, µε συγκεκριµένη διάρκεια ζωής και σ' αυτές που καθηµερινά και αέναα µας παρέχονται σε βαθµό ήπιας εκµετάλλευσης. Στις πρώτες ανήκουν τα ορυκτά καύσιµα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κάρβουνο), αναφερόµενα και ως συµβατικά καύσιµα και η χαρακτηριστικά µη ήπια µορφή ενέργειας, η πυρηνική ενέργεια.
Οι δεύτερες, έχουν βασική τους προέλευση τον Ήλιο. Η ακτινοβολούµενη απ' τον Ήλιο ενέργεια, που φτάνει στη Γη, εκτός από τη γενικότερη συµβολή της στη δηµιουργία, ανάπτυξη και διατήρηση της ζωής στον πλανήτη µας, δίδει ακατάπαυστα ενέργεια, µε διάφορες µορφές αξιοποίησης. Άµεσα θερµαίνει, εξατµίζει µεγάλες ποσότητες θαλασσινού νερού και συντηρεί τον γνωστό φυσικό κύκλο, δηµιουργώντας τις λίµνες και τα ποτάµια, που αποτελούν πρόσθετη πηγή ενέρ¬γειας (υδατοπτώσεις). Θέτει σε κίνηση τις αέριες µάζες της ατµόσφαιρας (Αιο¬λική ενέργεια), δηµιουργεί τα κύµατα (Ενέργεια κυµάτων). Απορροφούµενο από συνδυασµένα υλικά παράγει ηλεκτρισµό (Φωτοβολταϊκό φαινόµενο). Συµβάλλει στην ανάπτυξη της χλωρίδας, η καύση δε των φυτικών προϊόντων παράγει ενέργεια (βιοµάζα). Ηλιακή ενέργεια.
