Η γρήγορη ανάπτυξη της ανθρωπότητας µετά την βιοµηχανική επανάσταση βασίστηκε στην κατασπατάληση των ενεργειακών και φυσικών πόρων του πλανήτη µας και στην ανελέητη υποβάθµιση του περιβάλλοντος .Η επιλογή του συγκεκριµένου µοντέλου ανάπτυξης βασίσθηκε στην άποψη της αφθονίας και της επάρκειας των διαθέσιµων ενεργειακών και φυσικών πόρων και κυρίως στην έλλειψη µέτρου.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι η ανθρωπότητα έχει δαπανήσει τα τελευταία εκατό χρόνια αποθέµατα πρώτων υλών και πηγών ενέργειας τα οποία αποταµιεύθηκαν κατά την διάρκεια της µέχρι σήµερα ζωής του πλανήτη µας(άνθρακας ,πετρέλαιο).
Η αντικατάσταση εκ µέρους του ανθρώπου των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας από τα συµβατικά και µη ανανεώσιµα καύσιµα και η σπατάλη και αλόγιστη κατανάλωσή τους θέτει σε κίνδυνο τη µελλοντική εξασφάλιση του βιοτικού επιπέδου του ανθρώπου. Η συνεχής αύξηση της κατά κεφαλήν κατανάλωσης ενέργειας σε συνδυασµό µε την έντονη ανοµοιοµορφία της ενεργειακής ζήτησης στις διάφορες περιοχές του πλανήτη µας, εγγυώνται τη διατήρηση υψηλών ρυθµών κατανάλωσης ενέργειας και κατά τα επόµενα χρόνια.
