Αντικείμενο αυτής της εργασίας είναι η ρήτρα του μάλλον ευνοούμενου κράτους και το παγκόσμιο εμπόριο. Ξεκινώντας θα γίνει μια ιστορική αναδρομή για τον λόγω του ότι υπήρχε η ανάγκη αποκατάστασης της διεθνούς οικονομικής ανάπτυξης και σταθερότητας μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οδήγησε το 1948 στη δημιουργία ενός πολυμερούς συστήματος εμπορίου. Το σύστημα αυτό έλαβε τη μορφή μίας προσωρινής συμφωνίας μεταξύ 23 χωρών, της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου (GATT). To 1995, την GATT διαδέχτηκε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), μία διεθνής οργάνωση με ευρύτερες εξουσίες και αρμοδιότητες για τη ρύθμιση του παγκόσμιου εμπορίου. Οι βασικές αρχές της GATT, δηλαδή η προώθηση των ελεύθερων, δίκαιων και προβλέψιμων εμπορικών συναλλαγών προς όφελος της ανθρωπότητας εξακολουθούν να διέπουν και τη λειτουργία του ΠΟΕ.
Δεδομένου ότι το εμπόριο διευκολύνει την πρόσβαση σε τεχνολογικά μέσα και πρώτες ύλες, προσφέρει περισσότερες επιλογές και φθηνότερες τιμές στον καταναλωτή, ενθαρρύνει τον υγιή ανταγωνισμό και προωθεί την τεχνολογική πρόοδο, το πολυμερές σύστημα εμπορίου του ΠΟΕ έχει ως βασικό στόχο την κατάργηση των εμποδίων στις εμπορικές συναλλαγές. Για την επίτευξη του εν λόγω στόχου οργανώθηκαν από το 1948 οκτώ γύροι πολυμερών εμπορικών διαπραγματεύσεων, οι οποίοι αρχικά επικεντρώθηκαν στη μείωση των τελωνειακών δασμών για τα εισαγόμενα αγαθά, αλλά στη συνέχεια ασχολήθηκαν και με άλλα θέματα εμπορικού και αναπτυξιακού ενδιαφέροντος.
