Η παρούσα μελέτη ασχολείται με τον κλάδο των υπηρεσιών διαμεταφοράς, ο οποίος εντάσσεται στον ευρύτερο κλάδο των μεταφορών. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζονται επιχειρήσεις οι οποίες επιμελούνται της οργάνωσης και της εκτέλεσης του εκάστοτε μεταφορικού έργου, χωρίς να έχουν απαραίτητα την ιδιοκτησία ή τη διαχείριση των απαιτούμενων μεταφορικών μέσων. Σημειώνεται ότι, το αντικείμενο των διαμεταφορικών εταιρειών συνίσταται στο συντονισμό της εκτέλεσης του μεταφορικού έργου με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, το οποίο συχνά απαιτεί το συνδυασμό περισσότερων του ενός μεταφορικών μέσων. Αναλαμβάνουν επομένως την ευθύνη της εξεύρεσης του μεταφορέα, ο οποίος μπορεί να είναι κάποια μεταφορική επιχείρηση με φορτηγά οχήματα, κάποια αεροπορική ή ναυτιλιακή εταιρεία, σιδηροδρομικός οργανισμός κλπ., ανάλογα με τη φύση και το προορισμό των μεταφερόμενων εμπορευμάτων. Ο κλάδος των διαμεταφορών χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη μεγάλου αριθμού εταιρειών, ο δε ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι έντονος. Η υψηλή διαπραγματευτική δύναμη ορισμένων κατηγοριών αγοραστών και προμηθευτών εντείνει ακόμα περισσότερο των ανταγωνισμό των υφιστάμενων εταιρειών του κλάδου, συμπιέζοντας τα κέρδη τους καθώς πολλές φορές δεν μπορούν να μετακυλήσουν στους πελάτες την αύξηση των τιμών που τους επιβάλλουν οι προμηθευτές.
