Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί μια προσπάθεια παρουσίασης του θεσμού των ψηφιακών μουσείων στην Ελλάδα, καθώς και του ψηφιακού πολιτισμού, ο οποίος φαίνεται πλέον να είναι η σύγχρονη μορφή έκφρασης και παρουσίασης του πολιτισμού μιας χώρας,
Πιο συγκεκριμένα, αρχικά παρουσιάζεται η έννοια του πολιτισμού, καθώς και τα είδη στα οποία διαχωρίζεται από την επιστημονική κοινότητα, τα πολιτιστικά αγαθά και οι αξίες που προκύπτουν από την ανάδειξή του, όπως και οι έννοιες της πολιτιστικής δραστηριότητας και ταυτότητας, όπως αυτές έχουν οριστεί από τους ειδικούς.
Ακολούθως δίνεται ο ορισμός των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας, οι οποίες αποτελούν και το μέλλον σε όλους τους τομείς, είτε γίνεται αναφορά στον πολιτισμό, είτε στην εκπαίδευση και στο περιβάλλον. Βέβαια, γίνεται εκτενής αναφορά και στον σκοπό και τα χαρακτηριστικά που έχουν οι συγκεκριμένες τεχνολογίες και πλέον φαίνεται να χρησιμοποιούνται εκτενώς.
Επιπλέον, δίνεται ο ορισμός του ψηφιακού πολιτισμού, γίνεται διαχωρισμός του στα διάφορα είδη και άξονες που υπάρχουν, παρουσιάζεται η πορεία που ακολουθήθηκε για την μετάβαση του πολιτισμού από την παραδοσιακή μορφή του στην ψηφιακή και γίνεται αναφορά στην αξία που έχει προκύψει αναφορικά με την σημασία της ψηφιοποίησης της πληροφορίας.
Το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των οφελών του ψηφιακού πολιτισμού, όπως είναι οι θετικές επιδράσεις που αυτός έχει στην εκπαίδευση, στη σημασία της ψηφιοποίησης της πληροφορίας που διαθέτουν τα μουσεία και οι βιβλιοθήκες για τη δημιουργία ψηφιακών μουσείων.
Η εργασία ολοκληρώνεται με την ανάλυση των απαντήσεων των ερωτηματολογίων. Συγκεκριμένα, οι απαντήσεις προέκυψαν από ερωτηματολόγια που στάλθηκαν σε δεκαεννιά μουσεία της Ελλάδας από τα οποία όμως ανταποκρίθηκαν τα έξι. Στόχος είναι να υπάρχει μια περιγραφική ανάλυση των χαρακτηριστικών των ψηφιακών μουσείων.
