Από την εποχή που η διατροφή είχε ως στόχο την επάρκεια, έχουμε περάσει στην εποχή της σύγχρονης-βέλτιστης διατροφής, με σκοπό τη διασφάλιση της μέγιστης ευεξίας, της καλύτερης υγείας και της ελαχιστοποίησης του κινδύνου για ασθένειες στον άνθρωπο.
Ο όρος «λειτουργικά τρόφιμα» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία τη δεκαετία του ’80 για να περιγράψει τρόφιμα που έχουν ορισμένα πλεονεκτήματα για την υγεία του ανθρώπου. Αφορμή ήταν αποτελέσματα στατιστικών ερευνών στις οποίες παρατηρήθηκε μια αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Αυτή αναμένονταν να επιφέρει ανάλογη αύξηση των κρατικών εξόδων για παροχή υπηρεσιών υγείας, ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες ενός ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού ατόμων προχωρημένης ηλικίας.
Μια λογική οδός, για να περιοριστούν αυτά τα έξοδα φάνηκε να είναι η περιφρούρηση της υγείας μέσω της βελτίωσης της ποιότητας ζωής, με σχεδιασμό τροφίμων με τέτοιες ιδιότητες που να προάγουν την υγεία ή να μειώνουν τον κίνδυνο ασθένειας.
