Le sujet de ce mémoire se focalise sur une proposition : l’application d’un projet interdisciplinaire ou interculturel à l’école primaire afin de développer la compétence communicative, culturelle et interculturelle chez les apprenants. Ce mémoire est divisé en deux parties. Dans la première partie, la partie théorique, nous analysons les pédagogies modernes qui peuvent être appliquées à l’école moderne comme la méthode du projet interdisciplinaire ou interculturel. La proposition de l’application de la pédagogie d’un projet interdisciplinaire au primaire permet de planifier de nouveaux types d’activités et de mettre en application des pratiques expérimentales pour la réalisation des activités collectives conforment aux principes de l’approche actionnelle, selon le Cadre Européen.
« La perspective actionnelle, en considérant l’apprenant en situation d’agir dans un contexte social, donne à voir un acteur aux prises avec le réel. Elle suppose que les objectifs soient clairement définis et toujours orientés vers l’action » (Noël-Jothy, Sampsonis, 2006 : 109). En général, l’approche actionnelle prépare les apprenants aux travaux quotidiens et « aux défis auxquels ils devront faire face, quand ils utiliseront le langage hors de la salle de classe » (Pluskwa, Willis, Willis, 2009 : 208).
Il s’agit d’un mode du travail qui est fondé sur la collaboration parmi les élèves en permettant le développement des connaissances, des compétences communicatives, culturelles et interculturelles des apprenants. Bien sûr, c’est l’enseignant celui qui choisit les compétences à développer chez les apprenants en pratiquant les stratégies appropriées pour que les tâches proposées soient réussies. La salle de classe est alors un lieu où les apprenants se préparent pour la société actuelle.
Dans la deuxième partie de ce mémoire, la partie pratique, nous proposons la planification les sujets de deux projets interdisciplinaires et interculturels d’actualité contemporaine. Les élèves apprennent à s’exercer à l’accomplissement des micro-tâches à l’aide de l’enseignant en leur donnant la possibilité de participer à la prise de décisions, à la recherche des informations afin de découvrir des savoirs ou d’acquérir de diverses compétences. Ils étaient en collaboration avec le professeur du FLE et avec les professeurs des diverses matières afin de réaliser des objectifs posés et d’aboutir à un produit final. De plus, les élèves travaillaient en groupe d’action ayant des rôles différents en appliquant des pratiques expérimentales. Les conséquences du travail coopératif et expérimental rendent la salle de l’école, un lieu de développement des savoirs et de compétences linguistiques et communicatives éveillant l’intérêt et la créativité des apprenants. De plus, ils développent le sentiment d’appartenance à un groupe, ce qui pourrait les aider à envisager les problèmes réels d’une façon réussie et à s’intégrer progressivement dans la vie sociale.
Το αντικείμενο της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας εστιάζεται στην εφαρμογή ενός διεπιστημονικού ή διαπολιτισμικού σχεδίου στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, προκειμένου να αναπτύξουν οι μαθητές την επικοινωνιακή, πολιτιστική, διαπολιτισμική ικανότητα. Αυτή η μεταπτυχιακή εργασία διαιρείται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, το θεωρητικό, αναλύουμε τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας που μπορούν να εφαρμοστούν στο σύγχρονο σχολείο όπως το διεπιστημονικό ή διαπολιτισμικό σχέδιο εργασίας. Η πρόταση εφαρμογής της παιδαγωγικής του διεπιστημονικού σχεδίου εργασίας στο δημοτικό επιτρέπει να διοργανώσουμε νέους τύπους δραστηριοτήτων και να εφαρμόσουν με βιωματικές πρακτικές για την πραγματοποίηση ομαδικών δραστηριοτήτων συνυφασμένες με τις αρχές της προσανατολισμένης προσέγγισης στη δράση σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο.
Η προσανατολισμένη προσέγγιση στη δράση βασίζεται στη δράση, λαμβάνοντας υπόψη το μαθητή σε θέση να ενεργεί σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, προβάλλοντας τον σαν ένας παίκτης που αγωνίζεται στη σημερινή πραγματικότητα. Προϋποθέτεται ότι οι στόχοι είναι σαφώς καθορισμένοι και πάντα προσανατολισμένοι στη δράση ( Noël-Jothy, Sampsonis, 2006 : 109). Σε γενικές γραμμές, η προσανατολισμένη προσέγγιση στη δράση προετοιμάζει τους μαθητές για την πραγματοποίηση καθημερινών εργασιών και « για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν όταν χρησιμοποιούν τη γλώσσα έξω από την τάξη» (Pluskwa Willis Willis, 2009 : 208).
Πρόκειται για ένα τρόπο εργασίας που στηρίζεται στη συνεργασία μεταξύ των μαθητών και επιτρέπει την ανάπτυξη των γνώσεων, των δεξιοτήτων της επικοινωνίας των μαθητών, σε συνάρτηση με το πολιτιστικό και διαπολιτισμικό τους υπόβαθρο. Φυσικά, ο δάσκαλος είναι αυτός που επιλέγει τις δεξιότητες που θα αναπτύξουν οι μαθητές επιτελώντας τις κατάλληλες στρατηγικές για τις προτεινόμενες εργασίες ώστε να είναι επιτυχής. Η τάξη γίνεται τότε ένα μέρος μέσα στον οποίον οι μαθητές προετοιμάζονται για την κοινωνική τους ένταξη.
Στο δεύτερο μέρος αυτής της μεταπτυχιακής, στο πρακτικό, προτείνουμε το σχεδιασμό δύο διεπιστημονικών και διαπολιτισμικών σχεδίων εργασίας μέσα από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Οι μαθητές μαθαίνουν να πραγματοποιούν μικρο-εργασίες με τον δάσκαλο έτσι τους δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, αναζήτησης πληροφοριών για να ανακαλύψουν τη γνώση ή για να αποκτήσουν διάφορες δεξιότητες. Οι μαθητές συνεργάστηκαν με τον Καθηγητή του FLE και με τους εκπαιδευτικούς των διαφόρων ειδικοτήτων, έτσι ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που θέσαμε και να καταλήξουμε σε ένα τελικό προϊόν. Επιπλέον, εργάστηκαν σε μια ομάδα δράσης έχοντας διαφορετικούς ρόλους εφαρμόζοντας βιωματικές πρακτικές. Οι συνέπειες της συνεργατικής και βιωματικής εργασίας καθιστούν το χώρο του σχολείου, ένα χώρο ανάπτυξης των δεξιοτήτων της γνώσης και της γλώσσας, της επικοινωνίας διεγείροντας το ενδιαφέρον και τη δημιουργικότητα των μαθητών. Επιπλέον, αναπτύσσουν την αίσθηση «του ανήκειν» σε μια ομάδα, η οποία θα μπορούσε να τους βοηθήσει να αξιολογήσουν τα πραγματικά προβλήματα με έναν επιτυχή τρόπο και να ενσωματωθούν σταδιακά στην κοινωνία.
Πινακες σελ 8-9,55-60,60-1,63,65-66,69,71,79-82,84,86-80,89,91,116-118 Εικονες σελ 53,73,107-108
