Ερυθρόμορφα αγγεία στο Μουσείο Μπενάκη: ανασυνθέτοντας fragmenta disjecta
(EL)
Red-figured vases at the Benaki Museum: reassembling fragmenta disjecta
(EN)
Sabetai, Victoria
Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται θραύσματα ερυθρόμορφων αγγείων του Μουσείου Μπενάκη, τα οποία αναγνωρίστηκε ότι συνανήκουν —τα μεν με λουτροφόρο στην Αρχαιολογική Συλλογή του Μονάχου (Staatliche Antikensammlungen), τα δε με θραύσμα υδρίας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα— και συζητούνται θέματα σχετικά με την εικονογραφία τους και τους αγγειογράφους που τα διακόσμησαν. Συγκεκριμένα, μέρος του λαιμού, οι οριζόντιες λαβές και το πόδι λουτροφόρου-υδρίας του Ζωγράφου της Νεαπόλεως συνανήκουν με το υπόλοιπο σώμα του αγγείου, σήμερα στο Μόναχο- επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος υδρίας "με τον τρόπο" του Ζωγράφου του Λουτρού συνενώνεται με θραύσμα, σήμερα στο Εθνικό Μουσείο, το οποίο διασώζει περίπου τα 2/3 της διακοσμημένης επιφάνειας του αγγείου. Το σχήμα της λουτροφόρου-υδρίας σχετίζεται κυρίως με το λουτρό της μελλόνυμφης κόρης το οποίο σημειοθετεί τον βασικότερο σταθμό στη ζωή της Αθηναίας αστής, δηλαδή τον γάμο, και συνήθως διακοσμείται με σκηνές από τον νυφιάτικο στολισμό της' ωστόσο, το αγγείο των Μουσείων Μπενάκη-Μονάχου απεικονίζει αντί αυτού το συζυγικό ζεύγος στο εμβληματικό της ένωσης τους μοτίβο "χείρ επί καρπώ", θέμα το οποίο ουνήθως απαντά σε λουτροφόρους-αμφορείς. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα σωζόμενα έργα του Ζωγράφου της Νεαπόλεως (440-430 π.Χ.). Η υδρία του εργαστηρίου του Ζωγράφου του Λουτρού φέρει εξίσου ασυνήθιστο για το σχήμα αυτό εικονογραφικό θέμα. Η "επίσκεψη στον τάφο" δανείζεται εικονογραφικά στοιχεία από το θεματολόγιο των λευκών ληκύθων, και προσδίδει στην υδρία εμφανή ταφικό χαρακτήρα, ενώ μαρτυρεί αλληλεπίδραση ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες σχημάτων. Η στυλιστική και εικονογραφική ανάλυση επιβεβαιώνουν την κατάταξη της υδρίας στην κατηγορία "με τον τρόπο" του Ζωγράφου του Λουτρού (περ. 430-420 π.Χ.). Και τα δύο αγγεία θα πρέπει να προέρχονται από τάφο, μάλλον γυναικείο.
(EL)
