Κεντρικό θέμα της παρούσας μελέτης αποτελεί μία ελαιογραφία με απεικόνιση τοπίου (49 x 76 εκ.), η οποία αγοράστηκε από τον συγγραφέα στο Würzburg το I960. Το 2002, υστέρα από αυτοψία, το τοπίο ταυτίστηκε με τη Ζάκυνθο. Η χρονολόγηση του έργου στηρίζεται στην ατμοκίνητη τροχήλατη κορβέτα που απεικονίζεται στο αριστερό άκρο του πίνακα καθώς και σε λεπτομέρειες της πόλης της Ζακύνθου, οι οποίες παραπέμπουν στην όψη που αυτή είχε πριν από τον σεισμό του 1820. Παράλληλα, στη μελέτη παρουσιάζονται δυο ενδιαφέροντα σχέδια του 1812 και του 1814 με θέματα που ταυτίζονται με αυτό της ελαιογραφίας —το Κάστρο και οι δυο προσκείμενοι λόφοι Στράνη και Ακρωτήρι—, και τα οποία βοήθησαν στην αναγνώριση της τοποθεσίας. Κατά τη διάρκεια της έρευνας του ο συγγραφέας εντόπισε δυο ελαιογραφίες στο Μουσείο Μπενάκη, οι οποίες παρουσιάζουν εκπληκτικές ομοιότητες με την υπό εξέταση ελαιογραφία. Μία επίσκεψη στο νησί επέτρεψε την ταύτιση του τοπίου στις ελαιογραφίες του Μουσείου Μπενάκη, στο έργο της συλλογής του συγγραφέα και στα τοπία των σχεδίων -που χρονολογικά προηγούνται— με την τοποθεσία στη Ζάκυνθο. Ως δημιουργός των ελαιογραφιών στο Μουσείο Μπενάκη αναφέρεται ο Γάλλος ζωγράφος και σχεδιαστής Jean Baptiste Hilaire, ο οποίος σχεδίασε αναρίθμητα σχέδια για το βιβλίο του M. G. F. Α. Choiseul-Gouffier, Voyage pittoresque de L· Grece. Δεδομένου ότι ο συγγραφέας χρονολογεί την ελαιογραφία μεταξύ των ετών 1810 και 1820, θα μπορούσε κανείς να προτείνει την ίδια χρονολόγηση για τις δύο ελαιογραφίες του Μουσείου Μπενάκη, και με επιφύλαξη να προτείνει ως ζωγράφο και των τριών έργων τον Hilaire.
(EL)
