Σε αυτό το κείμενο, το οποίο στηρίζεται σε δευτερογενή βιβλιογραφική έρευνα αλλά και σε πρωτογενή ποιοτική έρευνα συνεντεύξεων βάθους, επιχειρώ να δείξω πότε και πώς ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος θεσμίστηκε ως “πολιτισμικό τραύμα’. Ένα πολιτισμικό τραύμα δεν είναι μια σταθερή κατάσταση, αλλά μία ανοιχτή και εναντιωματική διαδικασία κοινωνικής διαπραγμάτευσης για το νόημα, τη δημόσια αναπαράσταση και την αναμνημόνευση παρελθοντικών γεγονότων, τα οποία έχουν νοηματοδοτηθεί από ποικίλους φορείς της δημόσιας σφαίρας (διανοούμενους, ομάδες συμφερόντων κ.ά.) ως ταπεινωτικά, ανάρμοστα και άδικα για μεγάλα τμήματα της κοινωνίας ή/και ολόκληρο το κοινωνικό σώμα.
(EL)
Based both on desk and field qualitative research, this paper attempts to demonstrate when and how the Greek civil war was instituted as a ‘cultural trauma’. A cultural trauma is not a state of affairs but an open and adversarial process of social negotiation over the meaning, the public representation and memorization of past painful events. These events are given meaning by various agents of the public sphere (intellectuals, career groups, the media etc) viewed by large segments of society7 or the entire social body as humiliating, inappropriate, and unjust.
(EN)
