Ο μετασχηματισμός της κοινωνικής αλληλεγγύης στην εποχή της λιτότητας: Η ελληνική περίπτωση
(EL)
The transformation of solidarity in times of austerity: The case of Greece
(EN)
Feronas, Andreas
Η εμμένουσα σοβαρή οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία οκτώ χρόνια, δεν έχει μόνο οδηγήσει σε μια πρωτοφανή κοινωνική κρίση, αλλά έχει επίσης θέσει σε αμφισβήτηση τα παραδοσιακά εδραιωμένα πρότυπα κοινωνικής αλληλεγγύης. Υιοθετώντας έναν ευρύ ορισμό τηςκοινωνικής αλληλεγγύης, ως «της προθυμίας για διαμοιρασμό των κοινωνικών κινδύνων», το παρόν άρθρο στοχεύει στην ανάδειξη δύο παράλληλων διαδικασιών μετασχηματισμού της κοινωνικής αλληλεγγύης στην Ελλάδα στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης. Πρώτον, τη σημαντική περιστολή μιας ήδη προβληματικής (πριν από την κρίση) θεσμοποιημένης αλληλεγγύης του κράτους πρόνοιας, που επιβλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις διαδοχικές συμφωνίες διάσωσης με την Τρόικα. Δεύτερον, την ανάδυση μιας πληθώρας μορφών άτυπης κοινωνικής αλληλεγγύης, με σκοπό τη στήριξη των κοινωνικών ομάδων που επλήγησαν περισσότεροαπό την κρίση. Το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν και η τελευταία έχει διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στην παροχή άμεσης ανακούφισης στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, δεν πρέπει να θεωρείται ούτε πανάκεια για την επίλυση κοινωνικών προβλημάτων ούτε ως υποκατάστατο της θεσμοποιημένης αλληλεγγύης του κράτουςπρόνοιας, σε μια εποχή που η ζήτηση για την κοινωνική προστασία έχει αυξηθεί δραματικά.
(EL)
The severe economic crisis that has surfaced in Greece over the last eight years, not only has resulted to an unprecedented social crisisbut has also challenged long established domestic patterns of solidarity. By defining social solidarity very generally as “the willingnessto share social risks” this paper aims at highlighting two parallel processes of transformation of solidarity in Greece in the contextof the ongoing crisis. First, a process of retrenchment of an already problematic formal welfare state solidarity, largely imposedby the successive bail out agreements with the Troika. Secondly, the emergence of various forms of informal solidarity, aimed at supportingthe social groups most affected by the crisis. The paper concludes that although the latter has played an important role in offeringimmediate relief to those “in need”, is far from being considered, neither as a panacea for solving social problems nor as a substituteto welfare state solidarity, at a time when the demand for social protection has increased dramatically.
(EN)
