Επίδραση της σιλδεναφίλης και του νιτρικού οξειδίου σε ασθενείς με δευτεοπαθή πνευμονική υπέρταση
Παμπόρη, Σμαρώ Γ.
Γουδεβένος, Ιωάννης
(EL)
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Σχολή Ιατρικής Τμήμα Ιατρικής Τομέας Παθολογικός. Εντατική Θεραπεία
(EL)
Παμπόρη, Σμαρώ Γ.
-
Η πνευμονική υπέρταση είναι ένα χρόνιο νόσημα ,το οποίο οδηγεί σταδιακά στο θάνατο. Σκοπός της δικής μας μελέτης ήταν να διερευνήσουμε την επίδραση του εισπνεόμενου νιτρικού μονοξειδίου και της από του στόματος χορηγούμενης σιλδεναφίλης στην δευτεροπαθή, “ out of proportion” πνευμονική υπέρταση, άμεσα μετεγχειρητικά, σε ασθενείς μετά από αντικατάσταση αορτικής ή/και μιτροειδούς βαλβίδας με ή χωρίς συνοδό αορτοστεφανιαία παράκαμψη και ανεπάρκεια αριστεράς κοιλίας. Το πρωτόκολλο της μελέτης συμπεριλάμβανε τη χορήγηση iNO 10 ppm και σιλδεναφίλης 100 mg από το στόμα. Η χρονική του διάρκεια ήταν 90 min και εξετάστηκε η επίδραση του καθενός φαρμάκου ξεχωριστά καθώς και η επίδραση της συγχορήγησης των δύο φαρμάκων στις πνευμονικές αιμοδυναμικές παραμέτρους, στις αιμοδυναμικές παραμέτρους της συστηματικής κυκλοφορίας και στις παραμέτρους οξυγόνωσης. Συνολικά 20 ασθενείς έλαβαν μέρος στη μελέτη, οι οποίοι διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 10 ατόμων η καθεμιά. Οι πληθυσμοί των δύο ομάδων ήταν ομοιογενείς τόσο στα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά, όσο και στην αιτία εισαγωγής στη ΜΕΘ και στη βαρύτητα της αριστερής καρδιακής ανεπάρκειας, όπως αυτή ορίστηκε υπερηχογραφικά άμεσα μετεγχειρητικά με βάση το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας. Η κάθε ομάδα έλαβε με διαφορετική σειρά τα χορηγούμενα φάρμακα. Τα αποτελέσματα μας, τα οποία συμφωνούν κατά κανόνα με την υπάρχουσα βιβλιογραφία, έδειξαν θετική επίδραση του καθενός φαρμάκου ξεχωριστά και συνεργική επίδραση κατά τη συγχορήγησή στις πνευμονικές αιμοδυναμικές παραμέτρους, με στατιστικά σημαντική πτώση τους. Επίσης, παρουσίασαν πτώση οι συστηματικές πιέσεις και αντιστάσεις, συνέπεια της δράσης της σιλδεναφίλης, που δεν παρατηρήθηκε από τη δράση του iNO και δεν επιτάθηκε το φαινόμενο κατά την συγχορήγηση των δύο φαρμάκων. Ανεπηρέαστες παρέμειναν οι τιμές του CI και του SvO2 κάτω από όλες τις συνθήκες. Ο δείκτης οξυγόνωσης παρουσίασε πτώση μετά από τη χορήγηση της σιλδεναφίλης και επαναφορά του στις αρχικές τιμές μετά από την προσθήκη iNO και αντιστρόφως παρατηρήθηκε αύξηση του δείκτη οξυγόνωσης με τη δράση του iNO και επιστροφή στις αρχικές τιμές αναφοράς μετά τη χορήγηση της σιλδεναφίλης.Οι διαταραχές στις συστηματικές πιέσεις και στο δείκτη οξυγόνωσης, παρά το γεγονός ότι ήταν στατιστικά σημαντικές, δεν επηρέασαν κλινικά τους ασθενείς. Κανείς ασθενής δεν διέκοψε την μελέτη λόγω σοβαρού συμβάματος. Κανένας θάνατος δεν σημειώθηκε που να σχετίστηκε με τη δράση των φαρμάκων. Η χορήγηση του iNO και της σιλδεναφίλης σε ασθενείς με “out of proportion” πνευμονική υπέρταση κατηγορίας 2 και αριστερή καρδιακή ανεπάρκεια, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε αντικατάσταση αορτικής ή/και μιτροειδούς βαλβίδας με ή χωρίς αορτοστεφανιαία παράκαμψη φάνηκε να είναι ωφέλιμη και ασφαλής. Παρά τους περιορισμούς της μελέτης μας λόγω του μικρού αριθμητικά δείγματος των εξετασθέντων ασθενών και της μικρής του χρονικής διάρκειας, η ομοιογένεια του πληθυσμού και ο βαθμός απάντησης στα χορηγούμενα φάρμακα , χωρίς την εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών , ισχυροποιούν επιπλέον τα αποτελέσματά μας.
