Σκοπός της διπλωματικής εργασίας ήταν η ανάπτυξη ενός κοινωνικού φαινομένου, της φαρμακοδιέγερσης ή αλλιώς ντόπιν, σε παγκόσμια κλίμακα. Από την αρχαιότητα οι αθλητές χρησιμοποιούσαν διεγερτικές ουσίες για τη βελτίωση της σωματικής τους απόδοσης. Έτσι προέκυψε το σύνδρομο «φαρμακοδιέγερσης, πολυφαρμακίας, φαρμακομανίας και κακής χρήσης των φαρμάκων» που κυριάρχησε στη ζωή μας τόσο έντονα, ώστε να αποτελεί παθογνωμονικό γνώρισμα των επαγγελματιών αθλητών, αλλά και της σύγχρονης κοινωνίας. Μαρτυρίες και καταθέσεις των αθλητών, έδειξαν στο κοινό ότι το ντόπινγκ ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη υπόθεση. Πολλά γεγονότα-κρούσματα ντοπαρισμένων αθλητών, έγιναν η αφορμή να αποφασίσει η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (Δ.Ο.Ε.) να οργανώσει το 1999, μια Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την αντιμετώπιση του φαινομένου και στη συνέχεια, να δημιουργήσει τον Παγκόσμιο Οργανισμό Αντι-ντοπινγκ (WADA). Η πίεση για δράση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο έγινε έντονη. Η νομοθεσία για την καταπολέμηση της κατάχρησης φαρμάκων, μέσω ελέγχων, στα σπορ κρίνεται πλέον απαραίτητη. Τα κράτη, οι αθλητικοί φορείς καταβάλλουν μεγαλύτερη και συστηματικότερη προσπάθεια αντιμετώπισης του φαινομένου με νόμους και πειθαρχικές κυρώσεις. Τα τελευταία 40 χρόνια, ο τυχαίος έλεγχος αθλητών και αθλητριών έχει γίνει μια συνήθη διαδικασία που διεξάγεται όχι μόνο στους κυριότερους εθνικούς και διεθνείς αγώνες, αλλά και σε αγώνες που οργανώνονται από τις περισσότερες διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες. Οργανώθηκαν εργαστήρια για προσανατολιστικές προδοκιμασίες και ανάλυση φαρμάκων, με συστήματα διαπίστευσης τέτοιων εργαστηρίων που εγγυώνται τα υψηλότερα δυνατά πρότυπα. Ο επαγγελματισμός, τα προνόμια καθώς και η εμπορευματοποίηση οδήγησε στη διαφθορά του αθλητισμού. Δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να υποστηριχθεί ότι η κακή χρήση των φαρμάκων στον αθλητισμό έχει καταργηθεί ή μειωθεί με αυτά τα μέτρα, αλλά η αυξανόμενη επαγρύπνηση εκείνων που διοικούν τον αθλητισμό, μαζί με την αυξανόμενη πολυπλοκότητα των μεθόδων ανίχνευσης των φαρμάκων, συνεχίζεται καθημερινά για τον περιορισμό της επέκτασης αυτής της παράνομης μεθόδου βελτίωσης της απόδοσης.
The aim of this postgraduate work was to develop a social phenomenon, the use of
drugs, or otherwise doping, ηn a global scale. Since ancient times, athletes used stimulants to improve their physical performance. Hence the syndrome of "drugs, polypharmacy, drug-mania and misuse of drugs" that has dominated our lives so strongly, that to be a pathognomonic feature of professional athletes, but also of contemporary society. Testimonials and statements of the athletes showed to the public that doping was a very well organized affair. Many events are cases of doped athletes, became the occasion for a decision by the International Olympic Committee (IOC). to organize in 1999 a World Conference to address the problem and then create the World Anti-doping (WADA). Pressure for action at national and international level was intense. Legislation to combat drug abuse, through controls, in sports is no longer necessary. States, sports members and organizations, make great and systematic efforts to confronting the problem by laws and disciplinary sanctions. The last 40 years, the random athletes’ control has become a standard procedure carried out not only on major national and international competitions, but in races organized by most international sports federations. Laboratories organized for orientation and analysis pro-testing drugs, accreditation of such laboratories to ensure the highest possible standards. Professionalism, privileges and commercialization led to corruption in sport. In no way can be argued that the misuse of drugs in sport has been eliminated or reduced by these remedies, but the increased vigilance of those who run the sport, along with the increasing complexity of detection of drugs, continues daily to reduce expansion of this illegal method of improving performance.
