Τις τελευταίες δεκαετίες, μετά την εμφάνιση των βιοκαυσίμων τη δεκαετία του 1970 σε εμπορική κλίμακα, αρκετές πολιτικές, σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο, προώθησαν αυτά τα εναλλακτικά καύσιμα, αναφέροντας κυρίως τις εξής αιτιολογίες: τη δυνατότητά τους να καταπολεμήσουν την ενεργειακή «ανασφάλεια», να συνεισφέρουν ως μία λύση στην κλιματική αλλαγή μέσω της μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα - σε σύγκριση με τα συμβατικά καύσιμα - και να προωθήσουν τη γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη. Όμως, σύντομα κατέστη σαφές ότι τα βιοκαύσιμα δεν είναι τόσο βιώσιμα όσο αρχικά υποστηριζόταν. Δεδομένου, λοιπόν, ότι η ανάπτυξη των βιοκαυσίμων προωθείται κυρίως μέσω εθνικών νομοθεσιών και συναφών πολιτικών, το παρόν άρθρο προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα εάν οι τρέχουσες πολιτικές για τα βιοκαύσιμα είναι αποτελεσματικές στο να διασφαλίζουν εξίσου τη βιώσιμη ανάπτυξη. Σε δεύτερο επίπεδο θα ακολουθήσει μία απόπειρα προσέγγισης των κενών στις νομοθεσίες καθώς και των πιθανών αντικρουόμενων συμφερόντων, έτσι ώστε τελικά να προταθούν κάποιες απαραίτητες τροποποιήσεις. Τέλος, μέρος της συζήτησης θα αποτελέσουν και σχετικές ηθικές διαστάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην αναθεώρηση και δημιουργία πιο αποτελεσματικών πολιτικών για τα βιοκαύσιμα.
(EL)
Over the last few decades, after the emergence of biofuels at commercial scale in the 1970s, several policies, at domestic or international level, have promoted these alternative fuels, citing mainly three supporting reasons: their potential to fight energy insecurity, ability to alleviate climate change through decreasing carbon dioxide in the atmosphere -compared to conventional fuels- and capacity to promote agriculture and rural development. But, ever since the beginning of their expansion, it became clear that biofuels are not as sustainable as originally thought. And since policies and national legislative frameworks are the main instruments guiding biofuels’ development, this article aims to focus on answering the question whether current biofuel policies are efficient in ensuring sustainability, while promoting biofuels. If this is found not to be the case, then an attempt will be made in order to examine the relative existing gaps, to discuss the potential conflicting interests and ultimately to proceed with recommending adequate alterations in legislations. Ethical dimensions will also be discussed, which could provide some insightful considerations for upcoming biofuel legislations.
(EN)
Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής
