Η θεμελιώδης αποδοχή ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό σημαίνει την ύπαρξη ποικίλων διαφορών σε γνωστικό και κοινωνικό επίπεδο μεταξύ των παιδιών. Δεδομένου ότι αυτά τα χαρακτηριστικά επηρεάζουν τη μάθηση, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στην αξιοποίηση αυτής της ετερογένειας. Η Διαφοροποιημένη Διδασκαλία (ΔΔ) θεωρείται μία καινοτόμα διδακτική προσέγγιση, η οποία στοχεύει στη μεγιστοποίηση της μάθησης για το κάθε παιδί, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του κάθε παιδιού στην οικοδόμηση της διδασκαλίας. Παρόλο, που υπάρχουν αρκετές έρευνες που να συνηγορούν στη θετική επίδραση της ΔΔ στα παιδιά, υπάρχει σημαντικό έλλειμα στην εφαρμογή της στο πεδίο της προσχολικής εκπαίδευσης, όπου προωθείται η Διαθεματική προσέγγιση της γνώσης. Για το λόγο αυτό, η παρούσα δημοσίευση συζητά τα αδύναμα σημεία της ΔΔ, στα οποία έχει ασκηθεί έντονη κριτική (π.χ. μαθησιακό προφίλ/μαθησιακό στυλ, ερμηνεία των ενδιαφερόντων), η οποία αναπόφευκτα οδηγεί στην αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου της ΔΔ, προκειμένου να αυξηθεί η εφαρμοσιμότητά της στην προσχολική εκπαίδευση. Οι προτάσεις του αναθεωρημένου πλαισίου αφορούν την ένταξη της διαθεματικότητας, την έμφαση στην αυθεντική αξιολόγηση, την τοποθέτηση του μαθησιακού στυλ σε δευτερεύοντα ρόλο, την ερμηνεία των ενδιαφερόντων σύμφωνα με σύγχρονα ερευνητικά πορίσματα. Επίσης, συζητώνται οι εκπαιδευτικές προεκτάσεις, αλλά και η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα και εφαρμογή, ώστε να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητά του στην προσχολική τάξη.
(EL)
The acceptance of essential idea that every child is unique means that there are various differences at the cognitive and social levels among children. Since, these characteristics of children impact the way they learn, teachers are challenged to respond effectively to everyone’s learning needs. Differentiated Instruction (DI) is considered as an innovative approach for teaching and learning, as it builds upon children’s diversity, in order to maximize their learning. Although the effectiveness of differentiated approach has been indicated by several empirical studies, there is a significant gap of studies that concentrate on preschool education, while scarce empirical evidence exists regarding its effectiveness in the context of an Integrated Curriculum. Therefore, the present paper discusses the criticism that DI has received (e.g. learning profile/style, interpretation of interests), which leads inevitably to the modernization and the revision of the DI’s framework, in order to increase its applicability in preschool education. The proposed framework combines the DI with the Integrated Curriculum context, places learning styles in a secondary, complementary role, updates the approach of interpretation of interests according to related cutting-edge research. Last but not least, the present paper provides several points of educational implications and stresses the need for further examination and application of this framework will shed light onto its effectiveness and its applicability.
(EN)
Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΤΕΠΑΕ)/Α.Π.Θ.
