Η σχολική θεατρική παράσταση αποτελεί μία κορυφαία στιγμή δημιουργικής έκφρασης επιτελώντας πολλαπλές εκπαιδευτικές λειτουργίες και καλλιτεχνικούς σκοπούς. Ωστόσο, όσοι λαμβάνουν μέρος ως ηθοποιοί έρχονται αντιμέτωποι με πολλές δυσκολίες που πρέπει να ξεπεράσουν προκειμένου να υποστηρίξουν τον ρόλο τους, γεγονός το οποίο αποτελεί πηγή άγχους για τους ίδιους. Ορισμένα άτομα αισθάνονται άβολα στη σκηνή λόγω του άγχους που τους δημιουργείται από την κοινωνική τους έκθεση με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η παιδαγωγική λειτουργία της παράστασης. Αν και είναι γενικά αποδεκτό ότι το άγχος αυτό μπορεί να λειτουργήσει θετικά, όταν υπάρχει σε τέτοιο βαθμό ώστε να κινητοποιεί το άτομο να λειτουργεί αποτελεσματικά, υποστηρίζεται ότι η έκθεση σε υπερβολικά αγχογόνες καταστάσεις δύναται να επιφέρει αρνητικές συνέπειες. Στο πλαίσιο αυτό η εποπτεία των επιπέδων του άγχους επί σκηνής κρίνεται επιτακτική. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση ενός εργαλείου καταγραφής και αξιολόγησης των επιπέδων του παραστασιακού άγχους προεφήβων μαθητών, όταν οι τελευταίοι λαμβάνουν μέρος σε μία θεατρική παράσταση. Για την επίτευξη του σκοπού αξιοποιήθηκαν δεδομένα παρατήρησης από 792 μαθητές που έπαιζαν ρόλους σε σχολικές θεατρικές παραστάσεις. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης δημιουργήθηκε μέσω ψυχομετρικών μεθόδων μία σύντομη, αξιόπιστη και έγκυρη κλείδα παρατήρησης για τον εκπαιδευτικό και μέσω μεθευρετικών τεχνικών υπολογιστικής νοημοσύνης ένας διαγνωστικός μηχανισμός εντοπισμού επικίνδυνων επιπέδων παραστασιακού άγχους, παρέχοντας παράλληλα στοιχεία επιπολασμού για το φαινόμενο του παγώματος επί της σκηνής σε πληθυσμούς προεφήβων.
(EL)
The school theatrical performance promotes creative expression while serving multiple educational functions and artistic purposes. However, those who take part as actors in it face many difficulties that they have to overcome in order to support their role, which is a source of anxiety for them. In fact, some individuals feel uncomfortable on stage due to the stress created by their social exposure. As a result, the pedagogical function of the show becomes difficult. Although it is generally agreed that this kind of anxiety can work positively when it exists to such an extent that it motivates the person to function effectively, it is also accepted that exposure to overly stressful situations can have a negative impact on them. As a result, the monitoring of actors’ stress levels when on stage is considered crucial. The purpose of this paper is to present a tool for recording and evaluating the levels of performance anxiety of pre-adolescent students, while taking part in a theatrical performance. Observation data from 792 actors in school theatrical performances were used to achieve that goal. According to the results, a short, reliable, and valid observation diagnostic mechanism for teachers to detect dangerous levels of performance anxiety, while providing prevalence data for the phenomenon of stage fright, was created, through psychometric methods as well as computational intelligence techniques.
(EN)
