Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη διαφόρων πτυχών της ταυτότητας της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, μέσα από τη δημιουργία ενός διαδραστικού ντοκιμαντέρ. Η Μπουμπουλίνα υπήρξε μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, παράλληλα ωστόσο, μία μορφή ανατρεπτική και αιρετική σε προσωπικό, κοινωνικό αλλά και πολιτικό επίπεδο. Καθώς το ντοκιμαντέρ συνιστά ένα είδος αφήγησης που μπορεί να συνδυάσει την ιστορική ανάλυση με τις οπτικοακουστικές τεχνολογίες, θεωρήθηκε το καταλληλότερο μέσο παρουσίασης του πολυδιάστατου της ταυτότητας αλλά και της δράσης της Λασκαρίνας. Ειδικότερα, επιλέχθηκε ως καταλληλότερο αφηγηματικό εργαλείο το διαδραστικό ντοκιμαντέρ, επειδή συνδέει το παραδοσιακό ντοκιμαντέρ με νέα πεδία αφηγηματικού λόγου όπως η διαλεκτική επικοινωνιακή δράση, η διακειμενικότητα και η δημιουργική γραφή. Κατά συνέπεια, βασικά χαρακτηριστικά του νέου αυτού είδους είναι η μη γραμμικότητα, η πολυμεσικότητα, η υβριδικότητα, η υπερκειμενικότητα και η πολλαπλότητα των εισόδων στην αφήγηση, Το διαδραστικό ντοκιμαντέρ «Αύγουστος 2012, Ένα Ημερολόγιο για τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα», αντλώντας έμπνευση και ιδέες από τις προαναφερθείσες νέες τάσεις, παρουσιάζει δύο παράλληλες αλλά συνδεόμενες μορφές αφήγησης. Σε πρώτο πλάνο, ο χρήστης παρακολουθεί τις απόψεις, τις αντιδράσεις και τις εντυπώσεις εννιά σύγχρονων γυναικών αναφορικά με τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Όλες αυτές οι αντιδράσεις αποτυπώνονται τόσο οπτικά (φωτογραφίες) όσο και ηχητικά (ηχογραφήσεις). Σε θεωρητικό επίπεδο, η έμμεση προσέγγιση του ιστορικού προσώπου επιβεβαιώνει ότι και η ιστορία πάντα φιλτράρεται και αποτελεί έτσι, ενεργοποίηση μνήμης παρά μία ουδέτερη αναπαράσταση γεγονότων. Σε δεύτερο επίπεδο ωστόσο, η εφαρμογή παρουσιάζει την πιο παραδοσιακή μορφή ιστορικής αφήγησης, παρέχοντας έτσι στο χρήστη περαιτέρω πληροφορίες για τη Μπουμπουλίνα. Έχοντας ωστόσο προηγηθεί η επαφή με το οπτικοακουστικό υλικό των εννιά γυναικών, η επαφή με την ιστορική πληροφορία έχει εμποτιστεί με συναίσθημα, καθιστώντας την έτσι αυτό που στη βιβλιογραφία αποκαλείται «συναισθηματική αφήγηση». Η σύνδεση της συναισθηματικής αφήγησης με την ιστορική, η οποία επιτυγχάνεται μέσω των αφηγηματικών διαδρομών του διαδραστικού ντοκιμαντέρ αποτελεί μια προσπάθεια αναζήτησης των δυνατοτήτων που παρέχει αυτό το είδος, δυνατότητες οι οποίες λόγω της πρόσφατης εμφάνισής του δεν έχουν εξαντληθεί ακόμα.
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
