Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναδείξει τη θέση του ενέγγυου πιστωτή στην πτωχευτική διαδικασία υπό το φως του νέου κώδικα αφερεγγυότητας (ν. 4738/2020), ο οποίος μετάβαλε άρδην τον ισχύοντα πτωχευτικό κώδικα (ν. 3588/2007). Η εργασία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, αφού γίνει μια απαραίτητη - γενική εισαγωγή στις αλλαγές που επιφέρει ο νέος Κώδικας Αφερεγγυότητας (ΚΑφ), επιχειρείται μια εξαντλητική ανάλυση των συνεπειών της πτώχευσης ως προς τους ενέγγυους πιστωτές. Ειδικότερα, εφόσον οριοθετηθούν οι έννοιες της εμπράγματης ασφάλειας, του ενέγγυου πιστωτή και της αναστολής των ατομικών διώξεων, στη συνέχεια εξετάζεται η καινοτόμος διάταξη του άρ. 101 ΚΑφ. Με την κομβική αυτή ρύθμιση ο σύγχρονος νομοθέτης επιλέγει την ένταξη και των ενέγγυων πιστωτών στο γενικό κανόνα της αναστολής των ατομικών διώξεων, με την πρόβλεψη ότι, εξαιρετικά και μόνο για ένα διάστημα εννέα μηνών θα μπορούν να ασκούν τις ατομικές τους διώξεις. Η νέα αυτή διάταξη εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της επιτάχυνσης της νέας πτώχευσης που ευαγγελίζεται ο σύγχρονος πτωχευτικός νομοθέτης και σχολιάζεται από τον συγγραφέα. Παράλληλα, παρατίθενται αναλυτικά οι τρόποι ικανοποίησης των ενέγγυων πιστωτών εντός και εκτός πτώχευσης, όπως και οι λοιπές αλλοιώσεις των δικαιωμάτων τους. Ειδική ενότητα αφιερώνεται για την ειδική μεταχείριση των προσημειούχων δανειστών και των τραπεζών.
Στο δεύτερο μέρος της παρούσας εργασίας το βάρος εστιάζεται στο ιδιαίτερα τεχνικό ζήτημα του τρόπου ικανοποίησης των ενέγγυων πιστωτών μετά την ρευστοποίηση του ενεργητικού της πτώχευσης, ήτοι κατά τη σύνταξη του πίνακα κατάταξης από το σύνδικο και τη διανομή του εκπλειστηριάσματος. Ειδικότερα, αναλύονται οι περιπτώσεις σύγκρουσης των ενέγγυων πιστωτών κατά την κατάταξή τους με άλλους (γενικώς ή/και ειδικώς) προνομιούχους, υπερ-προνομιούχους και εγχειρόγραφους πιστωτές. Παράλληλα, εξετάζεται το ιδιαίτερα κομβικό ζήτημα της επίδρασης στην πτώχευση της ατομικής αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται πριν ή μετά την κήρυξη της πτώχευσης του οφειλέτη, ενώ τέλος εξετάζεται ο τρόπος άμυνας του ενέγγυου πιστωτή κατά του πίνακα κατάταξης, των επαληθεύσεων και της εκτέλεσης. Σε ένα όμως γενικότερο πλαίσιο, η μελέτη αυτή επιχειρεί να αναδείξει πώς τα δικαιώματα των εμπραγμάτως ασφαλισμένων δανειστών αποκρυσταλλώνονται και εξισορροπούνται σε μια διαδικασία, η οποία, από τη μία, υπόσχεται την «επιβίωση» του οφειλέτη και, από την άλλη, την βέλτιστη «ανάκτηση » των πιστωτών.
(EL)
The purpose of this dissertatios is to highlight the position of the secured creditor in the new Insolvency Code (Law 4738/2020), which radically changed the current Bankruptcy Code (Law 3588/2007). The dissertation is diveded into two parts. In the first part, after a necessary - general introduction to the changes that took place in the new Insolvency code, an analysis of the consequences of bankruptcy for the secured creditors is attempted. Then, the author analyzes the innovative provision of art. 101 of Law 4738/2020. This crucial regulation provides the inclusion of the secured creditors in the general rule of suspension of individual claims, with the provision that, exceptionally and only for a period of nine months, they will be able to carry out their individual claims. Alongside, the ways of satisfaction of the secured creditors inside and outside the bankruptcy are presented in detail. A special section is dedicated also to the special treatment of creditors with a prenotice of mortgage.
The second part of this dissertation, emphasises on the highly technical issue of the satisfaction of the secured creditors after the liquidation of the bankruptcy assets.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
