Για να αποφόγει τη χρεοκοπία, η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε μια συμφωνία στήριξης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έναντι μιας πρωτοφανούς δανειοδότησης ύψους 110 δις ευρώ σε τρία χρόνια, δεσμεόθηκε να εφαρμόσει ένα ευρό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης και, κατά βάση, φιλελεύθερων οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Το πρόγραμμα καταγράφτηκε σε ένα ‘μνημόνιο συνεννόησης' και σηματοδοτεί, πιθανόν, το τέλος της λεγάμενης Μεταπολίτευσης, κατά τη διάρκεια της οποίας παγώθηκε μια σειρά από κανόνες και πρακτικές που συνοψίζονται στον όρο κρατισμός- αυτοί είχαν ως αποτέλεσμα υψηλή εξάρτηση από τον εξωτερικό δανεισμό, συσσώρευση χρεών και χειροτέρευση του εξωτερικού ισοζυγίου, πράγμα που έδειχνε σοβαρή απώλεια ανταγωνιστικότητας. Ωστόσο, όπως θα προειδοποιούσαν στοιχειώδεις αναλύσεις της δημόσιας επιλογής, το συμπεφωνημένο πρόγραμμα βαρύνεται με πολλές αβεβαιότητες. Αντιμετωπίζει ισχυρή εγχώρια αντίσταση που προέρχεται από τη λαϊκιστική παράδοση του κυβερνώντος κόμματος, τον πόλεμο τριβής ισχυρών συμφερόντων και το υπόγειο ρεύμα του αντιφιλελευθερισμού. Η εφαρμογή του υποφέρει επίσης από τις αδυναμίες των θεσμών που δεν είναι σε θέση, ανάμεσα σε άλλα, να επεξεργασθούν λογικά σχήματα 'αποζημίωσης'. Από οικονομική άποψη, δεν είναι σαφές αν ειδικά οι δημοσιονομικοί περιορισμοί αποτελούν την ορθή απάντηση στην υπερχρέωση. Αυτό σημαίνει ότι θα αποδειχθεί αναγκαία η οργανωμένη αναδιάρθρωση’ και μάλιστα όσο συντομότερα τόσο το καλύτερο.
(EL)
To avoid bankruptcy in May 2010, the Greek government entered an agreement with the IMF and the EU. In exchange for an unprecedented support lending of 110 billion Euros in three years, the government committed itself to implementing a wide-ranging program of fiscal consolidation and essentially liberal economic reforms. The program, recorded in a ‘memorandum of understanding', arguably marks the end of the so-called post-dictatorship period (‘metapolitefsi’) during which a set of rules and practices subsumed under the term statism has been firmly established. The result has been high dependency on foreign borrowing, accumulated debts and worsening balance of payments indicating a heavy loss of competitiveness. As elementary public choice considerations warn, the now agreed program is loaded with uncertainties. It confronts strong domestic resistance arising from the populist tradition of the governing party, the ‘war of attrition’ of powerful interests and anti-liberal undercurrents in the broader public. Reform implementation suffers also under weak state institutions unable to develop reasonable compensation schemes. Economically seen, it is definitely not clear whether fiscal restraint is the right answer to heavy indebtedness which implies that a preferably ‘organized’ restructuring will be necessary- the sooner the better.
(EN)
