Το παράθυρο συνιστά ένα πεδίο διεπαφής ανάμεσα στον εσωτερικό χώρο και το εξωτερικό περιβάλλον του. Συχνά κυριαρχεί η αντίληψη ότι ο ρόλος του περιορίζεται στην παροχή φυσικού φωτισμού και αερισμού, κάτι που προφανώς και αδιαμφισβήτητα ισχύει. Ωστόσο, με την παρούσα εργασία επιχειρείται να διερευνηθεί και μία ακόμη διάσταση του παραθύρου, εκείνη που το καθιστά ένα όριο. Έτσι, προσεγγίζεται η έννοια του παραθύρου, ενός ακραιφνώς αρχιτεκτονικού στοιχείου, το οποίο όμως -όπως η αρχιτεκτονική συλλήβδην- δεν περιορίζεται μόνο στη σφαίρα της αρχιτεκτονικής τεχνολογίας, της κατασκευαστικής λογικής και του βιοκλιματικού σχεδιασμού, αλλά εισαγάγει κι άλλες έννοιες στη ζωή του ανθρώπου, οι οποίες συσχετίζονται με διάφορες άλλες επιστήμες και τέχνες. Ο όρος (ή το όριο ή ο ορισμός) που θα σχολιαστεί είναι, επομένως, το παράθυρο. Πρώτα από όλα, το παράθυρο σχετίζεται με την έννοια του κατοικείν, άρα και του είναι. Ακόμη, συνιστά ή αποδομεί πολλές φορές ένα όριο μεταξύ δύο κόσμων, του εσωτερικού και του εξωτερικού, του ιδιωτικού και του δημοσίου. Συχνά, όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, ένα παράθυρο επιτελεί ως μοναδικό του σκοπό την εξυπηρέτηση της θέας. Άλλοτε, δημιουργεί εικόνες ή είναι το ίδιο μια εικόνα. Άλλοτε, πάλι, καθίσταται ένας χώρος ή πεδίο κοινωνικής δράσης και συναναστροφής. Όλα αυτά συνθέτουν τη συγκεκριμένη έρευνα που αποσκοπεί στην ανάδειξη των λειτουργιών του παραθύρου, οι οποίες μπορούν να προσφέρουν τις κατάλληλες αντιληπτικές συνθήκες ώστε το άτομο, τελικά, να μπορεί να έχει συναίσθημα μέσω αυτού του μέσου, που ονομάζεται παράθυρο
(EL)
The window constitutes an interface field between the interior and the exterior. Quite often, the notion is that its main role is only associated with the natural light and air supply, something that is obviously undoubtedly true. However, through this research thesis dissertation, an attempt is made to investigate another dimension of the window, one that renders it as a boundary. In this way, this paper deals with the window, clearly an architectural element, that –just like architecture as a whole- is not limited to the sphere of architectural technology and bioclimatic design, but introduces more concepts in one’s life, which are linked to different sciences and arts. Thus, the term which is going to be commented on is the window. First of all, the window is connected with dwelling and as a consequence with being, as well. Furthermore, many times, it constitutes or deconstructs a limit between two worlds: the interior and the exterior one. Frequently, no matter how common as it may sound, a window’s sole objective is to serve the view. Sometimes, it creates visions and pictures or it manifests as a picture itself. Other times, it is a place or field for social action and communication. All these, compose this research which intends to highlight the properties of a window, that can offer the appropriate perceptual conditions, so that one can, finally, feel through that, which is called a “window”.
(EN)
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
